Malapit na naman ang pasukan, parang kailan lang nitong huling bakasyon ay nagrereview pa ako para sa UPCAT then suddenly college na ako, pero hindi sa UP, sa Polytechnic University of the Philippines ako napunta kalaunan. Nakakatuwa dahil 119 yung pupcet score na pumasok sa quota ng lahat ng course kaya kinuha ko agad yung "flag bearer course" nila na Bachelor of Science in Accountancy, marami naman kaming kumuha ng course na yun. Dati akala ko sa pagkuha lang ng test permit sa pupcet mararanasan ko yung mahabang pila na umabot hanggang 6th floor at tatlong ikot sa baba, pero nitong nakaraan April 19, bumalik na naman ang one of a kind experience na yun buti nalang at lagi kaming maaga nung enrollment, dalawang araw din na sakripisyo yun bagong ko nakuha yung registration certificate ko, sa step 1, madali lang naman pati sa medical basta ang sasabihin mo lang e, "yes doc I'm okay and none", sa interview naman na mas nagmukhang orientation ay okay pa din so far, except lang nung mapansin ako nung nag oorient na prof, pechay! Exposure talaga yun, ipagsigawan ba naman ang gwapo ko daw. Then after ng interview ay umuwi na ako dahil hindi pa ako makakapag proceed sa step 3 dahil kakapa x-ray ko lang sa kanila at kinabukasan pa ang release so kinabukasan ay balik ulit, hindi ko makalimutan yung dalawang araw na 4:30am yung call time namin at pinauna ko na sila Erwin at Dhoray dahil nung 1st day ay 4:27am ako nagising at 4:23am naman nung next day. Pero dahil mabait talaga ang Diyos ay nagkasabay sabay naman kami. Tapos nung last day ay ganun parin ang sistema mahabang pila sa cashier at after mong makuha yung receipt ay ibibigay naman yun sa ARO para makuha yung registration certificate na tatawagin ng guard at ipagsisigawan yung pangalan mo. As in kahit saan ka lumingon nung mga panahon yun ay ang tangi mong mapapansin ay ang walang patid na "Pila Ulit Pila". Kaya naman nung makuha ko yung regi ko ay parang gumaan yung pakiramdam ko, nasabi ko tuloy sa sarili ko "wala na ba next na pila, tapos na talaga? Hay salamat sa Diyos" talagang memorable ang enrollment na yun dahil dun ay naikot ko din yung building kakahanap ko sa College of Accountancy Laboratory kung saan ginaganap yung interview. Oo nakakapagod, nakakagutom, nakakastress, at nakakaloka talaga pero pag natapos mo yung process at officially enrolled ka na as a freshmen, sa bandang dulo ay pwede mong sabihin na Nakakamis pumila pila or kahit ganun yung proceduce, worth it naman, tiyaga lang talaga yung kailangan at pasensya (lalo na dun sa mga Urduja Guards na nananaway). Masakit sa paa, sa katawan lalo na sa ulo dahil narin sa inet pero magkaganun man, maiisip mo na yung edukasyon sa PUP ay may kalidad sa presyong hindi mabubutas ang bulsa mo, sa madaling salita ay abot kamay at abot pangarap talaga kapag dun ka nakapag aral, wag mo nga lang maisip o gawin ang pagloloko dahil ilang taon ka lang sa kolehiyo at dapat seryosohin mo yun.
Paano ba yan? FRESHMEN Uli!!!
No comments:
Post a Comment